Neden Online Eğitim? Geleneksel Eğitimle Arasındaki 7 Temel Fark

Jun 1
Son yıllarda, özellikle COVID-19 pandemisi ile birlikte eğitimde dijitalleşmenin hızı katlanarak arttı. UNESCO verilerine göre, 2020 yılında dünya genelinde 1.6 milyar öğrenci eğitimine online devam etmek zorunda kaldı. Bu zorunlu geçiş, aynı zamanda online eğitimin kalıcı bir alternatif olabileceğini de gösterdi.

Aşağıda, online eğitim ile geleneksel sınıf eğitimi arasındaki yedi temel farkı bilimsel temellere dayandırarak inceliyoruz:

1. Zamandan ve Mekândan Bağımsızlık

Online eğitim, bireylerin istediği zamanda, istediği yerden öğrenmesini sağlar. Geleneksel eğitimde sabit mekân ve saatler gerekirken, dijital öğrenme bireyin yaşamına entegre edilebilir. Özellikle çalışan profesyoneller için bu durum ciddi bir esneklik sağlar.

Bu yapının özellikle yetişkin öğreniciler için daha etkili olduğu gösterilmiştir. Knowles’in “Yetişkin Eğitimi Teorisi”ne göre yetişkinler, öğrenme sürecini kendi ihtiyaçlarına göre planladıklarında daha yüksek başarı sağlarlar.

2. Bireyselleştirilmiş Öğrenme Deneyimi

Online platformlar, modüler yapı ve kişiselleştirilmiş öğrenme yolları ile katılımcının kendi hızında öğrenmesini destekler. Bu durum özellikle bilişsel yük teorisi (Cognitive Load Theory) açısından değerlidir; çünkü öğrenci gereksiz bilgi yoğunluğuna maruz kalmadan, zihinsel kapasitesine uygun şekilde ilerleyebilir.

PladformNet gibi sistemler, her modül sonrası quiz ve değerlendirme sunarak öğrenme sürecini bireysel düzeyde optimize eder.

3. Zengin Etkileşim ve Geribildirim Mekanizmaları

Yaygın kanının aksine, online eğitim etkileşimi azaltmaz; aksine artırabilir. Canlı sohbet kutuları, anlık anketler, etkileşimli quiz’ler ve tartışma panoları gibi araçlar, sınıf içi eğitimin sunduğundan çok daha katılımcı merkezli bir öğrenme ortamı oluşturabilir.

Örneğin, PladformNet webinarlarında yer alan soru-cevap oturumları ve kayıt sonrası testler, katılımcının yalnızca dinlemesini değil, aktif olarak sürece dahil olmasını sağlar.

4. İçeriğe Sürekli ve Tekrar Erişim İmkânı

Geleneksel sınıf eğitiminde bir derse geç kalmak ya da kaçırmak ciddi bir kayba neden olabilir. Oysa dijital eğitim sistemleri, içeriğin kaydedilip arşivlenmesi sayesinde katılımcıya tekrar tekrar izleyebilme imkânı tanır.

Bu yöntem, özellikle hatırlama ve pekiştirme konusunda etkili öğrenme sağlayan “tekrar yoluyla öğrenme” (spaced repetition) yönteminin uygulanabilirliğini artırır.

5. Ölçülebilirlik ve Öğrenme Verilerinin Kullanımı

Online eğitim sistemleri, kullanıcıların davranışlarını ve öğrenme süreçlerini veriye dayalı olarak takip etme imkânı sunar. Bu veri analizi sayesinde hem bireysel başarı düzeyleri hem de genel eğilimler belirlenebilir.

LMS sistemlerinde yer alan bu özellik, “öğrenme analitiği” (learning analytics) alanının temelini oluşturur ve eğitimde kişiselleştirme sürecini daha da güçlendirir.

6. Maliyet ve Kaynak Verimliliği

Online eğitim, fiziksel mekân, ulaşım, basılı materyal gibi pek çok gideri ortadan kaldırır. Özellikle kırsal ya da büyük şehir dışındaki bireyler için erişilebilirlik ve maliyet açısından büyük kolaylık sağlar.

Harvard Business Review'a göre, kurumsal şirketlerin %84’ü online eğitim modelleri sayesinde eğitim maliyetlerini %50’ye kadar düşürmüştür.

7. Çevresel ve Sosyal Sürdürülebilirlik

Çevresel etki açısından bakıldığında, online eğitim karbon ayak izini ciddi şekilde azaltır. Ulaşım ve fiziksel materyal kullanımının azalması, çevre dostu bir eğitim modeli ortaya koyar.

2015 yılında Open University tarafından yapılan bir çalışmada, online eğitimin çevresel etkisinin geleneksel eğitime kıyasla %90 daha az olduğu raporlanmıştır.

Sonuç

Online eğitimin sağladığı bu yedi temel avantaj, yalnızca bir “dijitalleşme trendi” değil, aynı zamanda yeni bir öğrenme paradigmasının sinyalleridir. PladformNet gibi disiplin odaklı platformlar, bu paradigmayı diş hekimliği gibi uygulamalı alanlarda dahi başarıyla uygulayabildiğini göstermektedir.

Kaynakça

  1. UNESCO. (2020). Education: From disruption to recovery. Retrieved from https://www.unesco.org/en/covid-19/education-disruption-recovery
  2. Knowles, M. S. (1980). The Modern Practice of Adult Education: From Pedagogy to Andragogy. University of Missouri. PDF available at: https://www.umsl.edu/~henschkej/articles/a_The_%20Modern_Practice_of_Adult_Education.pdf
  3. Sweller, J. (1988). Cognitive Load During Problem Solving: Effects on Learning. Cognitive Science, 12(2), 257–285. DOI: 10.1207/s15516709cog1202_4
  4. Hrastinski, S. (2009). A theory of online learning as online participation. Computers & Education, 52(1), 78–82. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0360131508000997
  5. Cepeda, N. J., Pashler, H., Vul, E., Wixted, J. T., & Rohrer, D. (2006). Distributed practice in verbal recall tasks: A review and quantitative synthesis. Psychological Bulletin, 132(3), 354–380. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16719566
  6. Siemens, G., & Long, P. (2011). Penetrating the Fog: Analytics in Learning and Education. EDUCAUSE Review, 46(5), 30–40. https://er.educause.edu/articles/2011/9/penetrating-the-fog-analytics-in-learning-and-education
  7. Harvard Business Review. (2019). Where Companies Go Wrong with Learning and Development. https://hbr.org/2019/10/where-companies-go-wrong-with-learning-and-development
  8. Roy, R., Potter, S., & Yarrow, K. (2015). Towards sustainable higher education: Environmental impacts of campus-based and distance higher education systems. Open University Report. https://oro.open.ac.uk/42265

İlginizi Çekebilecek Diğer Yazılar